Makkelijk is het hè, om echt overal een mening over te hebben? Vooral nu er zo ontzettend veel actualiteit is, die onze levens zo direct lijkt te beïnvloeden. Maar die meningen brengen je vaak alleen maar onrust en ongeluk.
In de Yoga Sutras wordt een techniek gegeven die je kunt toepassen als je merkt dat je zielenrust negatief wordt beïnvloed door je eigen verlangens, boosheid of denkbeelden-die-misschien-wel-
Patañjali stelt dat het je heel erg helpt om gedisciplineerd te leven, en daarbij bepaalde regels te volgen. Die regels gelden zowel voor je relatie met jezelf, als die met de wereld om je heen. Yama’s en Niyama’s heten ze. Het zijn een soort 10 geboden. De Yama’s gaan over de relatie met de wereld om je heen. Geweldloos handelen, de waarheid spreken, niet stelen, zelfbeheersing, en geen hebzucht betrachten. De Niyama’s gaan over de relatie met jezelf. Zuiverheid, tevredenheid, zelfdiscipline, zelfstudie en overgave aan ‘iets hogers’, of aan het besef dat je zelf niet alles in de hand hebt (deze laatste drie – tapas, svādyāya en Īśvara praṇidhāna in het Sanskriet, zijn in een eerder filosofielesje langsgekomen).
Je kunt je voorstellen dat degene die al deze kwaliteiten beheerst, weinig last heeft van onnodige meningen en overbodige boosheid/verlangens/wanen. Dus zegt Patañjali: elke keer als je merkt dat je een ‘overbodige mening’ aan het vormen bent, probeer dan eens het tegenovergestelde te cultiveren. Bemerk je in jezelf negatieve tendensen? Merk je -bijvoorbeeld- dat je bepaalde mensen gaat veroordelen om hun mening of hun handelen, en ze in een hoek zet met een bepaald label erop? Probeer ze dan eens te zien als een individu. Iemand die ook heel lief is voor zijn oude moedertje/kleine baby/kat. Of iemand die ook als peuter zijn eerste stapjes heeft gezet. Die even kwetsbaar en sterfelijk is als jijzelf.
Zoals ik al zei, het is een moeilijke techniek en -disclaimer- er komt nog wel wat meer bij kijken. Maar ook in heel erg gesimplificeerde vorm kan het je soms even uit je eigen maalstroom halen.